จริงๆเรื่องนี้ควรจะได้บันทึกเมื่อเดือนที่แล้ว แต่ด้วยภาระกิจหลายๆอย่าง ทำให้ไม่สามารถไปพบบุคคลที่สำคัญคนหนึ่ง ทั้งๆที่ควรจะไปตั้งนานแล้ว ซึ่งคนๆนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งคนในสังคมที่ทำหน้าที่หล่อหลอม สั่งสอน ดูแล แนะนำให้เหล่าเด็กวัยรุ่นพร้อมที่จะเติบโต ไปใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า ไม่ใช่ใครที่ไหน อาจารย์อุดม เมฆทรงกลด อาจารย์ที่ปรึกษา เด็กดาวแดงรุ่นสุดท้าย
จริงๆแล้วก็มีโอกาสได้พบครูอยู่บ่อยๆ แต่ส่วนใหญ่จะไม่อยู่ในสถานะที่เหมาะจะคุยกันยาวซักเท่าไร ครูก็ยังสบายดีเหมือนเดิม อาจจะดูชราไปบ้าง แต่ด้วยความที่ว่าออกกำลังกายมากขึ้น จึงยังดูแข็งแรงดีอยู่
ถามถึงเรื่องอาชีพการงาน ครูเองก็บอกว่าเพลีย ไม่ใช่ว่าเพลียเพราะเบื่องาน แต่เพลียตั้งแต่ระบบราชการยันผู้บริหาร ที่ปล่อยปะละเลย สิ่งที่ควรไม่ทำ ไปทำสิ่งที่ไม่จำเป็น แต่จาก 30 กว่าปีของอาชีพการงาน เมื่อฟังจากน้ำเสียงแล้ว รู้ได้เลยว่า ครูไม่เคยท้อ แม้อุปสรรค์เหล่านั้นจะแก้ได้ยาก เมื่อพูดถึงศิษย์บางคน ครูเผยให้เห็นแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความภูมิใจ
หลังจากที่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับครูสมัยมัธยมที่เคารพที่สุดคนหนึ่ง พบว่าเด็กในช่วงอายุ 15-18 ปี ส่วนใหญ่มีความอดทดลดลงไป เมื่อเทียบกับรุ่นที่ผ่านมา เป็นไปได้ว่าขาดการเลี้ยงดูที่เหมาะสมในช่วงอายุ 2-6 ปี ซึ่งเด็กในช่วง 2-6 ปี เป็ยวัยที่สำคัญมาก เพราะเป็นวัยที่กำลังเรียนรู้สิ่งต่างๆ ชนิดที่ว่า ถ้าช่วง 4 ปีนี้ดีพอ หลังจากนี้ จะแย่ยังไง ก็จะสามารถคงความดีไว้ได้
สุดท้ายครูอุดมให้ข้อคิดไว้ว่า งานที่ทำ ควรจะสุจริต มีคุณค่าถ้าไม่ต่อตัวเอง อย่างน้อยก็ต่อคนรอบข้าง จะได้มีความสุขกับงาน
ที่ยังห่วงครูก็คงไม่พ้นเรื่องที่ ครูต้องขับรถพาแฟนไปเป็นวิทยากรนี่สิ ไปใกล้ๆก็ยังพอว่า แต่ถ้าไปไกลๆนี่ อายุก็ไม่ใช้น้อยแล้ว
ท้ายสุดคือคำถามที่ครูยังหาคำตอบไม่ได้ ผมจะเป็นหนึ่งในคนที่ทำให้คำตอบนั้นชัดเจนครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น